Οι αρχαίοι συγγραφείς περιγράφουν μια φανταστική σειρά κήπων που κατασκευάστηκαν στην αρχαία πόλη της Βαβυλωνας στο σύγχρονο Ιράκ.

Πιθανολογείται ότι αποτελούσαν μέρος των εξωτερικών τειχών της Βαβυλώνας (εάν και υπάρχουν μαρτυρίες πώς τελικά βρίσκονταν στην Νινευί). Εικάζεται ότι το βοτανολογικό αυτό θαύμα, που υπερβαίνει τον φυσικό νόμο, ανάγεται στον έρωτα ενός βασιλιά,  του Ναβουχοδονόσορ Β΄, για τη γυναίκα του.

Δεν είναι σαφές πότε χτίστηκαν αυτοί οι κήποι, αλλά μερικοί αρχαίοι συγγραφείς εντυπωσιάστηκαν τόσο από τους κήπους που τους αποκαλούσαν «θαύμα του κόσμου». Γύρω στο 250 π.Χ., ο Φίλων του Βυζαντίου έγραψε ότι οι Κρεμαστοί Κήποι είχαν «φυτά καλλιεργημένα σε ύψος πάνω από το επίπεδο του εδάφους και οι ρίζες των δέντρων είναι ενσωματωμένες σε μια πάνω βεράντα και όχι στη γη» – όλα… αψηφούσαν τη φύση. Σε ένα γυμνό τοπίο, ο άνθρωπος δημιούργησε αυτό που αρνήθηκε να κάνει η φύση: σκιερά δένδρα, πολύχρωμα λουλούδια, εύσαρκα φρούτα και κελαριστές πηγές.

Μέχρι στιγμής, οι αρχαιολόγοι που έχουν ανασκάψει τη Βαβυλώνα δεν μπόρεσαν να βρουν τα ερείπια ενός κήπου που πληροί αυτήν την περιγραφή. Αυτό έχει αφήσει στους αρχαιολόγους μια ερώτηση: Υπήρχαν πραγματικά οι κρεμαστοί κήποι; Το 2013, η Stephanie Dalley, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ανέφερε ότι οι κήποι βρίσκονταν πραγματικά στην ασσυριακή πόλη Νινευί στο Ιράκ. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, τόσο η Βαβυλώνα όσο και η Νινευί υπέστησαν ζημιές από πολέμους και λεηλασίες και φαίνεται απίθανο αυτό το μυστήριο να λυθεί ποτέ πλήρως.

Οι κρεμαστοί κήποι θεωρούνται ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου αν και πολλές αμφιβολίες έχουν εκφραστεί για την φυσική ύπαρξή τους. Το γεγονός ότι αναφέρονται εκτενέστατα από δύο αρχαίους Έλληνες ιστορικούς τον Στράβωνα και τον Διόδωρο τον Σικελιώτη δεν ενισχύει κατά πολύ τα ιστορικά γεγονότα.