Κάποτε τον έλεγαν τρελό και γελούσαν εις βάρος του, όμως σήμερα αυτός ο άντρας αντιμετωπίζεται από την κοινότητά του, ως ήρωας αφού πέρασε ένα τέταρτο του αιώνα καλύπτοντας 250 εκτάρια άγονων πλαγιών πλαγιών γύρω από το σπίτι του με φυτά και δέντρα

Η ιστορία του Sadiman, του άντρα από την Ινδονησία που έφερε στη ζωή ένα δάσος, ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αλλά το πρόβλημα που προσπάθησε να διορθώσει μπορεί να εντοπιστεί στη δεκαετία του 1960.

Τότε, οι μεγάλες δασικές πυρκαγιές κατέστρεψαν τεράστιες εκτάσεις στη νότια πλαγιά του βουνού Lawu, στην Κεντρική Ιάβα, μετατρέποντας εκατοντάδες εκτάρια πευκοδάσος σε στάχτη και αφήνοντας τους λόφους άδειους και μαύρους, ένα θέαμα που θύμιζε κόλαση.

Για δεκαετίες, τα δεκάδες χωριά στην Περιφέρεια του Γουόνγκιρι ζούσαν κάτι σαν κόλαση παλεύοντας με την λειψυδρία και τον λιμό, έως ότου ένας απίθανος ήρωας ανέλαβε να φέρει πίσω τη ζωή, να ξαναφτιάξει το δάσος και να δημιουργήσει μια καλύτερη ζωή για αυτόν και την κοινότητά του.

Ο ήρωάς μας λοιπόν ήταν ένας κτηνοτρόφος στα μέσα της δεκαετίας του ’40, που ήταν και ο πρώτος που συνειδητοποίησε ότι η έλλειψη φυτικής ζωής γύρω από το χωριό του προκάλεσε όλα αυτά τα προβλήματα. Δυστυχώς, για πολύ καιρό ήταν ο μόνος που έδινε προσοχή σε αυτό το πρόβλημα, καθώς ούτε οι αρχές ούτε κάποιοι από τους ντόπιους δεν ενδιαφερόταν να κάνουν κάτι για αυτό. Ακόμα χειρότερα, οι άνθρωποι άρχισαν να τον αποκαλούν τρελό ακόμη και όταν προσπαθούσαν να κάνουν τη διαφορά, καθώς θεώρησαν μάταιες τις προσπάθειές του!

Για να είμαστε δίκαιοι, η ιδέα ότι ένα άτομο θα μπορούσε να ξαναζωντανεύει εκατοντάδες εκτάρια δάσους ακούγεται τρελή, αλλά έχουμε δει να συμβαίνει σε διάφορα μέρη του κόσμου πολλές φορές.

Όταν ο Sadiman άρχισε να ξοδεύει τα δικά του χρήματα σε δενδρύλλια banyan, μερικές φορές ακόμη και να πουλά τα ζώα που εξέτρεφε ως αντάλλαγμα για δέντρα οι άνθρωποι τον χαρακτήρισαν «τρελό», αφού δε μπορούσαν να καταλάβουν γιατί κάποιος θα έκανε κάτι τέτοιο! Όμως, εκείνος ήταν αποφασισμένος.

Ο αγρότης περνούσε κάθε μέρα φυτεύοντας φυτά στους άγονους λόφους γύρω από το χωριό του. Ήξερε ότι αυτά τα δύο είδη ήταν πολύ καλά στη συγκράτηση του νερού και ήταν πεπεισμένος ότι τα δέντρα θα μπορούσαν να βάλουν τέρμα στην ξηρασία. Και είχε δίκιο … τα Μπάνιαν και οι συκιές ήταν αυτό που χρειαζόταν η περιοχή! Εκτιμάται ότι ο Sadiman φύτεψε μόνος του πάνω από 11.000 δέντρα σε πάνω από 25 χρόνια, αλλά χρειάστηκε περίπου μια δεκαετία για να αποδώσει το έργο του. Καθώς τα χιλιάδες δενδρύλλια που φυτεύτηκαν άρχισαν να ωριμάζουν, άλλα φυτά άρχισαν να αναπτύσσονται στην περιοχή, και σύντομα άρχισαν να βγαίνουν κλαδάκια όπου κάποτε υπήρχε μια άγονη, ηλιόλουστη γη!

Σήμερα, είναι αυτό το υπέροχο δάσος!