Παιδάκια που παθαίνουν κρίσεις πανικού, κλαίνε ή πανικοβάλονται. Είναι η πραγματικότητα πολλών στο σπίτι.

Κατά τη δεύτερη εβδομάδα της εξ αποστάσεως μάθησης, ο 6χρονος Ezra Karpf έκανε κλικ στο “Mute” στην οθόνη του υπολογιστή του, ώστε να μπορούσε να θέσει μια ερώτηση στον δάσκαλό του.

Δεν λειτούργησε. Τότε ξαναπροσπάθησε. Ήθελε απλώς να ρωτήσει κάτι! Τότε η κατάσταση κορυφώθηκε και εξερράγη.

«Δεν μπορώ να κάνω unmute τον εαυτό μου! ” φώναξε επανειλημμένα μέχρι που η μητέρα του έτρεξε κοντά του.

Το μάθημα σταμάτησε. Το αγόρι βγήκε εκτός κάμερας, σαν ένας απογοητευμένος ηθοποιός που φεύγει από τη σκηνή – αντί να κλαίει μπροστά στο ψηφιακό κοινό του.

“Ο γιος μου έκλαιγε στο πάτωμα”, είπε η μητέρα του, Courtney Patterson, 44 ετών, από την Silver Spring, Md. “Δεν ήθελε να επιστρέψει στην τάξη. Δεν ήθελε η τάξη να τον δει να κλαίει”.

Τα κλάματα ενός παιδιού είναι κάτι συνηθισμένο σε μια οικογένεια. Αλλά ποτέ πριν η απλή πράξη ενός παιδιού που κλαίει δεν είχε τόσο μεγάλο και ετερόκλητο ακροατήριο: Δάσκαλοι, γονείς, μαθητές και άλλοι, κοιτούν από τις οθόνες τους. Ανέκφραστοι.

Η τεχνολογία, την οποία αγαπούν τόσα πολλά παιδιά, έχει γίνει ένα περιβάλλον που αγνοούν και φοβούνται.

Καθώς η πανδημία συνεχίζει, το Zoom και άλλες πλατφόρμες που χρησιμοποιούνται για τη διδασκαλία των παιδιών έδωσαν ένα νέο μέρος για απογοητεύσεις. Μερικά παιδιά καταφέρνουν να μετακινηθούν εκτός οθόνης καθώς τα δάκρυα τρέχουν. Άλλοι γυρίζουν την πλάτη στην οθόνη του υπολογιστή, τραβώντας τα μπλουζάκια τους για να στεγνώσουν τα δάκρυα τους σε μια συχνά άκαρπη προσπάθεια να κρύψουν τα συναισθήματά τους.

Παιδάκια που παθαίνουν κρίσεις πανικού, κλαίνε ή πανικοβάλονται. Είναι η πραγματικότητα πολλών στο σπίτι.

Λόγω της πανδημίας, το σχολείο έχει γίνει πολύ διαφορετικό από ότι το ξέραμε και αυτό ισχύει για όλον τον κόσμο…

Πηγή: e-daily.gr